Hayatın görünmeyen yüzü ne kadar çok iyimserlik katıyorsa diğer yüzü ise o kadar karartır ruhlarımızı.Her zaman olduğu gibi hepsi üst üste gelir sıkıntıların belli zamanlarda birbirleriyle yarışırcasına. Haksız olduğumuz bir çok kırılma noktaları olduğu gibi bu kadar tepkiye neden gerek duyulur ? Sürekli bir karşılaştırma yapılır iç dünyalarımızda.
Hayatı neden rahat yaşayamıyoruz süresi belirsiz bu yaşam sahnesinde ?
Kesinlikle bakış açısı farkı bu.
Ne zaman mutsuz ne zaman mutlu olacağımız ise ne kadar belirsizdir?
Çıkmaz yollar sürekli kesiyor biribirlerini durup usanmadan.
Herşey olacağına varacak bir gün elbette.
Biraz daha rahat olmalıyız nefes alırken veya gülümserken aynaya bakıp.
Rahat ve umursamaz gibi hayata duruşumuzu birde beynimize ve kalbimize yansıtabilsek.
Etrafta binlerce laf dolanırken rahat olmak çok zordur dünyalarımızda...
Ama ne olursa olsun her karanlık aydınlığa çıkacaktır bir gün...
