Eskiden ama ne kadar eski olduğunu hatırlayamadığım zamanlarda bayram gazetesi çıkardı memleketimizde.
Sanırım gazete emekçilerinin yegane tatil fırsatı olduğu zamanlar olurdu o
dönemlerde.
Teknolojinin tasavvur bile edemeyeceğimiz hızda ve şekilde geliştiği
zamanımızda artık
gazeteler çok daha farklı platformlarda çıkabildiği, yazar ve
fotoğrafçıların dünyanın neresinde olursa olsun yazı,haber ve
fotoğraflarını merkezlerine iletebildiği günümüzde, artık bayramlarda da
gazeteler günlük baskılarına ara vermeden devam ediyorlar.
Bayram gazetelerinin bir özelliği de çeşitli gazetelerinin yazarların
birlikte hazırladıkları bir nevi ortaya karışık
şeklinde olmasıydı ve bu gazetelerde çıkan yazılar klasik olarak eski
bayramları anlatırdı çoğunlukla.
Bende bayrama yaklaştığımız bu günlerde blog siteme klasik bir eski
bayramlar yazısı yazmak istedim.
Tabi benim yazacağım en eski bayram yazısı beş-altı yaşlarındayken
hatırladığım çeyrek yüzyıllık anılar..
(Çeyrek yüzyıl yazınca daha bir eski görünüyor.)
Bayram demek ''yeni giysiler alınması'' demekti ve bayram olgusuna yüklenen bu anlam bayram ismi konulduğundan beri böyle olmuştu bana göre ve böyle olmaya devam edecekti.
Büyüklerimizin anlattığı gibi ayakkablarımı bayramdan bir gece önce başucuma koymazdım ama bayramın ilk sabahı bayram namazından sonra ailece yapılan kahvaltı akabinde yeni giysilerimi giymek için can atardım işin doğrusu.
Bayramların İstanbul'da olduğumuz zamanlara rastladığı dönemlerde bayram demek ''uzun bir yolculuk demekti '' Ankara da yaşayan benim için.
Yolculuk gerekçesi de Fındıkzade'den Büyükdere'de oturan babaanneme gitme zorunluluğuydu.
O yıllarda ulaşım olarak toplu taşıma aracı kullanan bizler için gerçekten uzun bir yolculuktu Fındıkzade-Büyükdere arası.
Genellikle dönüşlerde babamın omzuna yaslanarak uyuya kaldığımı çok net hatırlarım.Tabi bu arada insan kendisine keşke şimdi babaannem olsaydı da yine o uzun yollara gidip bayramda elini öpseydim diyor.Artık Büyükdere'ye bayramlarda kabrini ziyaret etmeye gidiyoruz dönüş yolunda uyuklamadan.
Bayramın diğer en büyük anlamı da harçlık olayı idi.En tatminkar miktarı anneannem verirdi tabi babamın payınıda unutmamak lazım.Düzenli her bayram harçlık veren bir akraba ve eş dost ekibim vardı.Tabi arasıra hiç beklemediğim kişilerden gelen bonuslar fazlasıyla keyiflendirirken beni, beklenenden az olan harçlık hasılatı durumlarında suratımı astırıverirdi normal olarak.
Sanırım yaşıtlarım ve daha önceki jenerasyona ait her çocuğun bayramlar ile ilgili anıları genelde benimkilerle aynıdır.Ama hani '' milenyum çağı'' dediğimiz ikibinler ile ifade edilen yılların çocukları, bayramları zaman ilerledikçe bizlerin yaşadığı duygular ile hatırlamayacaklar gibi geliyor bana.
Yaşanmış ve yaşanacak tüm bayramlara...
10/20/2006
Eski bayramlar üzerine klasik bir yazı...
Eskiden ama ne kadar eski olduğunu hatırlayamadığım zamanlarda bayram gazetesi çıkardı memleketimizde.
Sanırım gazete emekçilerinin yegane tatil fırsatı olduğu zamanlar olurdu o
dönemlerde.
Teknolojinin tasavvur bile edemeyeceğimiz hızda ve şekilde geliştiği
zamanımızda artık
gazeteler çok daha farklı platformlarda çıkabildiği, yazar ve
fotoğrafçıların dünyanın neresinde olursa olsun yazı,haber ve
fotoğraflarını merkezlerine iletebildiği günümüzde, artık bayramlarda da
gazeteler günlük baskılarına ara vermeden devam ediyorlar.
Bayram gazetelerinin bir özelliği de çeşitli gazetelerinin yazarların
birlikte hazırladıkları bir nevi ortaya karışık
şeklinde olmasıydı ve bu gazetelerde çıkan yazılar klasik olarak eski
bayramları anlatırdı çoğunlukla.
Bende bayrama yaklaştığımız bu günlerde blog siteme klasik bir eski
bayramlar yazısı yazmak istedim.
Tabi benim yazacağım en eski bayram yazısı beş-altı yaşlarındayken
hatırladığım çeyrek yüzyıllık anılar..
(Çeyrek yüzyıl yazınca daha bir eski görünüyor.)
Bayram demek ''yeni giysiler alınması'' demekti ve bayram olgusuna yüklenen bu anlam bayram ismi konulduğundan beri böyle olmuştu bana göre ve böyle olmaya devam edecekti.
Büyüklerimizin anlattığı gibi ayakkablarımı bayramdan bir gece önce başucuma koymazdım ama bayramın ilk sabahı bayram namazından sonra ailece yapılan kahvaltı akabinde yeni giysilerimi giymek için can atardım işin doğrusu.
Bayramların İstanbul'da olduğumuz zamanlara rastladığı dönemlerde bayram demek ''uzun bir yolculuk demekti '' Ankara da yaşayan benim için.
Yolculuk gerekçesi de Fındıkzade'den Büyükdere'de oturan babaanneme gitme zorunluluğuydu.
O yıllarda ulaşım olarak toplu taşıma aracı kullanan bizler için gerçekten uzun bir yolculuktu Fındıkzade-Büyükdere arası.
Genellikle dönüşlerde babamın omzuna yaslanarak uyuya kaldığımı çok net hatırlarım.Tabi bu arada insan kendisine keşke şimdi babaannem olsaydı da yine o uzun yollara gidip bayramda elini öpseydim diyor.Artık Büyükdere'ye bayramlarda kabrini ziyaret etmeye gidiyoruz dönüş yolunda uyuklamadan.
Bayramın diğer en büyük anlamı da harçlık olayı idi.En tatminkar miktarı anneannem verirdi tabi babamın payınıda unutmamak lazım.Düzenli her bayram harçlık veren bir akraba ve eş dost ekibim vardı.Tabi arasıra hiç beklemediğim kişilerden gelen bonuslar fazlasıyla keyiflendirirken beni, beklenenden az olan harçlık hasılatı durumlarında suratımı astırıverirdi normal olarak.
Sanırım yaşıtlarım ve daha önceki jenerasyona ait her çocuğun bayramlar ile ilgili anıları genelde benimkilerle aynıdır.Ama hani '' milenyum çağı'' dediğimiz ikibinler ile ifade edilen yılların çocukları, bayramları zaman ilerledikçe bizlerin yaşadığı duygular ile hatırlamayacaklar gibi geliyor bana.
Yaşanmış ve yaşanacak tüm bayramlara...
