29 Mart 2009 Mahalli Seçimleri Üzerine Tahminlerim

Türkiye yeni bir seçim ile karşı karşıya. Pazar günü itibariyle mahalli yöneticilerimizi tekrar belirleyeceğiz.

Kişisel olarak bu seçimler çok fazla ilgimi çekmiyor. Çünkü her seçim dönemi yaşadıklarımız bir kere daha önümüze ısıtılıp servis ediliyor. Her dönem aynı klasik sahneler. Genel başkanların ağız dalaşları, hayalden öteye geçemeyecek vaatler, etrafta uçuşan ilanlar, bol gürültülü seçim konvoyları.

Şüphesiz bu seçimlerin en hatırlanacak isimlerinin başında sakin güç Kemal Kılıçdaroğlu geliyor. İstanbul da ki seçim yarışına bir hareket getirdiği kesin fakat sakin sakin meclisteki odasına dönme ihtimali de çok fazla. İlerleyen dönemlerde Deniz Baykal’ın karşısına çıkabilir mi yoksa denizde boğulanlar arasına mı karışır hep birlikte göreceğiz. Malum seçim heyecanıyla bir takım insanlar bu sefer İstanbul’da değişim yaşanacağına inanıyorlar örnek olarakta Bedrettin Dalan’nın Nurettin Sözen’e en güçlü döneminde başkanlığı kaptırmasını gösteriyorlar ama o dönem ki şartlar ile bu dönemin farklı olduğunu düşünüyorum. Her zaman görülmüştür ki seçim öncesi yapılan anketlerin çoğu hayalkırıklığı ile sonuçlanır.O süreç için anlık heyecan verici ve tarafları gayrete getiricidir.

Seçim maratonu uzun bir yol olup ciddi hazırlık ve alt yapı çalışması gerektiren organize bir harekettir. Seçime bir ay kala yapılan çalışmalar kalıcı bir sonuç getirmez. Keza Kılıçdaroğlu’nun adaylığıda son dönemde iktidar partisine karşı ortaya çıkardığı dosyaların kamuoyunda ses getirmesi ile oldu. Bu dosyalardan önce dar bir çevre dışında Kılıçdaroğlu’nun ismini bile bilmiyordu.

Bu ortamda göz önünde olan iktidar partisinin adayı oldukça şanslı çünkü insanların karşılaştırma yapabileceği kriterleri var. Seçmen kitlesinin belediye faliyetlerinden memnun olması yönetimdeki belediyenin devamı için büyük şans yaratıyor.

Aslında aynı durum diğer şehirler için de geçerli. Fakat bu ezberin bozulması gerekiyor artık özellikle de Ankara’da . İstanbul ile ilgili olarak iktidar partisinin kazanacağı beklentisi içindeyim fakat nedense Ankara için böyle bir beklentim yokl. Artık Ankaralıların Melih Gökçek’ten kurtulacağını düşünüyorum belki de öyle istediğim için altıncı hissim de aynı doğrultuda sinyaller veriyor.

Bu yazım pazar akşamı oylar sayılıp sonuçlar belli olduktan sonra belki hiçbir şey ifade etmeyecek fakat eğer dediklerim çıkarsa ki özellikle Ankara için işte o zaman ben demiştim diyeceğim.

Bakalım sağduyu kazanacak mı ?

Egemen ve Rüzgar'dan Son Haberler

Cumartesi günü itibariyle Egemen ve Rüzgar’ın hayatına artık yeni tadlar katıldı. Doğdukları günden beri anne sütü ve yine anne sütüne en yakın olduğu idda edilen Milupa firmasının Aptamil isimli hazır mamasını yiyen ufaklıklar cumartesi günü itibariyle meyve suyu, sebze çorbası ve yoğurt ile tanıştılar. Artık ara öğünlerinde sırasıyla annelerinin hazırladığı bu yiyecekleri de yiyorlar. Tabi çok istekli olmadıkları bastıkları yaygaradan belli oluyor. Aslında daha çok Egemen yeniliğe muhalefet etmekte fakat meyva suyu ve taze meyva ile tatlandırılan yoğurda ilgisi de oldukça fazla. Babası gibi tatlı düşkünü olacağının sinyallerini veriyor. Ağzı yeni tadlara alıştıkça sakinleşiyor fakat yağsız tutsuz sebze çorbası vaktinde kıyametler kopuyor. Rüzgar daha mülayim bir kişilik olduğu için kendisi fazla direniş göstermeyerek afiyetle yemeye devam ediyor.

Artık eve geldiğimde beni daha çok tanıyorlamış gibi baktıklarını düşünüyorum. Birbirimiz ile etkileşimimiz arttıkça daha keyifli anların bizi beklediğini biliyorum.

Bugün Benim Doğum Günüm

17.Mart.1973 senesinde canım annem beni dünyaya getirdiğinde acaba geride bıraktığım 35 yıllık hayatımın nerede ve ne şekilde olacağını aklından hiç geçirmiş miydi acaba ?

Ankara da başlayan yaşam yolculuğumun İstanbul ve tekrar Ankara daha sonra Eskişehir ve tekrar Ankara olmak üzereyken bir daha İstanbul’a çevrileceğini tahmin bile etmemiştir muhtemelen.

Otuz altıncı yaşıma bastığım bugün itibariyle blog sayfama günün anlam ve önemini ifade eden bir yazı yazmasam olmazdı. Bende yazıdım tabi ki ve yazıma da annem ile başladım. Çünkü doğum günü dediğimizde aklımıza ilk gelen doğumu gerçekleştiren kişi olmalıdır diye düşünmekteyim.

Tamamen düz mantıkla doğum gününün sebebi annelerdir. Babalar ise yardımcı oyuncudur ve her zaman onlar da ödülü hak eder.

Baba konusu gelmişken bu seneki doğum günüm hayatımda baba olarak geçirdiğim ilk doğum günü olması nedeniyle benim için çok özel bir anlam ifade ediyor.

Aslında 8.Ekim.2008 tarihi itibariyle geçen her günüm Egemen ve Rüzgar’ın varlığıyla daha bir önem kazandı. Hayatıma kattıkları heyecan ve mutluluğun tarifi gökyüzüne resim yapmak gibi.

Zaman kavramı o kadar değişik ki geçen otuzbeş senemi düşündüğümde bir o kadar uzun ama bir o kadar da kısa geliyor.

Kolej yıllarım olsun üniversite yıllarım olsun çalışmaya başladığım yıllar olsun hepsi sanki çok uzun yıllar önce yaşanmış gibi ama çokta gerilerde değil gibiler.

Kırklara gelmeden otuzlu yaşları en verimli şekilde yaşamak gerekiyor.

Tabi daha dikkatli ve hatalardan ders alarak.

Herkesin resim yapabilmesi dileğiyle...

Egemen ve Rüzgar Altı Aylık

2009 senesinin üçüncü ayına geldik. İlkokul da öğretildiği üzere ilkbahar mevsimine dahil olan ayların birincisi mart ayı.

Benim için en önemli tarafı ise doğduğum günün bu aya denk gelmesi. Diğer taraftan bu ay itibariyle Egemen ve Rüzgar altıncı aylarına girmiş oluyorlar. Artık iyice hareketlenmeye ve tepki vermeye başladılar.

Gerçi Egemen’i yatay duruma getirdiğimiz her anda bağırarak tepki veriyordu ama artık iki elini destek yaprak yavaş yavaş geriye doğru hareket etmeye başladı. Rüzgar ise yastık gibi benim göbeğim gibi destek alacak bir yer bulduğunda zıp zıp zıplamakta.

Rüzgar’ın doğduğundaki saçları döküldü ve sadece ön tarafında bir tutam saçı kaldı tabi bu arada alttan yeni saçları çıkıyor. Doğduğundan beri çok az saçları bulunan Egemen’nin ise sarı kızıl tonundaki saçları çoğalmaya başladı hatta gürleşti bile diyebiliriz. İkisi de yedi kiloyu geçtiler. Artık onları taşımak ilk zamanlardaki gibi kolay olmuyor. İlerleyen günlerde ise çok daha zorlaşacağı aşikar.

Dünyaya geldiğimiz dönemler bizler için ayrı önem taşır. Ne ilginçtir ki benim doğduğum 1973 senesi Boğaziçi Köprüsü’nün kullanıma açılmasıyla hatırlanırken oğullarımın doğduğu 2008 senesi belki de 1928’den daha ağır bir kriz olan dünyadaki ve Türkiye’de ki ekonomik kriz ile hatırlanacak. Benim için seksenler kendine özel ve özlem duyulan bir dönemdir.

Ama Egemen ve Rüzgar için ikibinonlu yıllar ve devamı çok özlem ile hatırlanacak dönemler olmayacak gibi. Umarım haksız çıkarım. Seksenlerde her ne kadar ülke karmaşa içinde olsa da seksenli yıllarda birbiriyle ilişki içinde olan insanların daha samimi ve içten olduklarını düşünüyorum.

Bunun yanında o dönemlerde günlük hayatımızın teknolojinin yarattığı karmaşadan daha uzak olduğu, henüz kredi kartlarının herkesin cebine girmediği ve alışveriş merkezlerinin inşa edilmediği için sürekli yenilenen ve yinelenen ihtiyaçlarımız yokken daha huzurlu ve mutlu olduğumuzu düşünüyorum.

Milenyum çağı dediğimiz ikibinli yıllardaki gelişmelerden tabi ki gayet memnunum ama öyle bir sarmala itiliyoruz ki insan doğası gereği sürekli isteklerin ve ihtiyaçların sonu gelmediğinden her daim daha gelişmiş ve hayatı daha kolaylaştıran ürünler önümüze sürülüyor, çoğumuz da bu ürünlere doğal olarak sahip olmak istiyor.

Oysa ki seksenlerde sahip olmak istediğimiz en gelişmiş ev aletleri ; bombe ekranlı renkli televizyon ve Beta ve VHS diye iki formatta bulunan videolardı.

Yıllar geçiyor, ihtiyaçlar değişiyor. Değişmeyen tek şey ülkemin makus talihi.